Hoe lang duurt de donkere nacht van de ziel?

Geschreven door

Het korte antwoord op de vraag hoe lang de donkere nacht van de ziel duurt is 7 maanden.

Waarom? Omdat 7 een veelvoorkomend goddelijk getal is en het engelengetal 777 goddelijke leiding laat zien.

Zou het goddelijke leiding naar een nieuw leven kunnen zijn?

Het heeft geen zin om een specifieke hoeveelheid tijd aan zo’n spirituele ervaring te besteden.

En ik weet het, ik weet het, men wil wanhopig een pijnlijke tijd achter zich laten en hoe sneller hoe beter, maar de persoonlijke transformatie heeft zijn eigen tijd nodig.

Bovendien is tijd een conceptueel iets als we leren om in het Nu te leven.

Ieder van ons heeft een ander leven en spiritueel pad, en zoals sommigen in dagen of weken door de donkere nacht van de ziel heen kunnen komen, kan het voor anderen jaren of tientallen jaren duren.

Als vervolg hierop deel ik mijn ervaring en mening over de duur van de Donkere Nacht van de Ziel.

How long does the Dark Night of the Soul last
Inhoudsopgave

40 dagen voor mijn Donkere Nacht van de Ziel ervaring

Mijn hele spirituele ontwakingservaring begon rond het begin van de vastentijd van 2020.

Er waren verschillende situaties waarin ik leefde die er uiteindelijk toe leidden dat ik “mijn roeping” volgde en een periode van meditatie en gebed begon.

Synchroniciteit of toeval, ik zou kunnen zeggen dat deze periode van 40 dagen “opkoken” dezelfde 40 dagen duurde die Jezus in de woestijn doorbracht.

En ik kan ook zeggen dat de wereldwijde gebeurtenissen van de Covid-19 woestijnen over de hele wereld hebben opgebouwd, inclusief de stad waar ik toen woonde, Heilbronn.

Voor die vastentijd van 2020, op een bijna verlaten plek vanwege de wereldwijde situatie, op een plek in Heilbronn genaamd “Liebespunkt”, begon ik te bidden voor liefde, familie, vrienden, de zin van het leven in vraag te stellen en te mediteren over verschillende aspecten van dit existentiële leven.

De spirituele reis vereist innerlijk werk en in dit spirituele ontwakingsproces komt een diepere verbinding met het Goddelijke nog meer naar voren.

Deze diepere verbinding met het Goddelijke gebeurde ook voor mij, ondanks dat ik mezelf al beschouwde als “christelijk katholiek”.

De dag dat ik een periode van intens Kundalini Ontwaken en Donkere Nacht van de Ziel ervoer

Ik wist niet hoe het eindresultaat van zo’n intense spirituele oefening eruit kon zien.

Door het ervaren van een Donkere Nacht van de Ziel, per ongeluk of door goddelijke leiding, heb ik geleerd wat “spiritueel blind zijn” eigenlijk betekende.

Kon ik tot op dat moment mijn omgeving, de kerk of de maatschappij de schuld geven voor het niet onderwijzen over die sluimerende energie die we allemaal onderaan de ruggengraat hebben en die, als ze ontwaakt, op en neer door het lichaam kan bewegen, een pijnappelklieractivering kan genereren en een nieuw niveau van bewustzijn kan brengen?

Ik denk niet dat ik iemand de schuld kan geven, behalve mezelf.

Het is een persoonlijke plicht en beslissing om jezelf te ontwikkelen.

Het milieu heeft zeker invloed, maar de groei is persoonlijk.

Of we blijven op dezelfde lijn, of we gaan opzij en bewandelen ons eigen pad.

Een deel van dit spirituele groei- en ontwakingsproces omvat een explosie van een existentiële crisis, anders, als we niet door de pijn en de duisternis heen gaan, hoe kunnen we dan naar het zien van het licht, een nieuw licht?

14 april 2020, de dag dat ik een veranderde bewustzijnstoestand en mijn Donkere Nacht van de Ziel begon te ervaren.

Die nacht was een intense periode van botsing tussen de geest en de geest.

Voor die dag had ik zoiets nog nooit meegemaakt.

Ik zou de symptomen van een Donkere Nacht van de Ziel kunnen samenvatten als een spirituele depressie met een moment of momenten van negatieve emoties zoals je onwaardig voelen, je verloren voelen met een gevoel van hopeloosheid, leegte en desillusie van het leven.

Alsof er niets meer is om voor te leven en zo ontstond in mijn hoofd of ergens anders het idee van een missie om de oude identiteit te vernietigen en iets hogers te bereiken. (Wat het idee zou kunnen zijn van het deblokkeren van de chakra’s tot aan de 7e chakra, de Sahasrara kroonchakra).

Het was alsof ik mikte op een spirituele bypass en alles achterliet, familie, vrienden, stad, bezittingen, inclusief het leven.

Het was een interne strijd tussen een ego en een alter ego om al die onderdrukte negatieve emoties te verbergen die zich in jaren hadden opgehoopt.

De ene kant wilde onderdrukken, de andere kant wilde bevrijden, maar het ego binnenin had een angst voor de dood, die een symbolische eerste dood blijkt te zijn.

Dit deel zou ook het“heilige huwelijk” kunnen zijn, waar de twee polariteiten van mijn vrouwelijke en mannelijke energieën samensmolten tot één.

Deze spirituele ervaring stuurde me in een neerwaartse spiraal om af te dalen naar de onderwereld.

Mijn veranderde bewustzijnstoestand in de donkere nacht van de ziel duurde 5-7 dagen

Een ander symbolisch aspect van mijn ervaring was de afdaling naar de onderwereld, wat in mijn geval betekende dat ik 9 weken lang in een psychiatrische kliniek belandde.

In sommige gevallen belanden mensen die een Donkere Nacht van de Ziel doormaken op zulke plaatsen.

Helaas worden spirituele crises nog niet volledig erkend door de conventionele geneeskunde en worden ze behandeld als geestelijke ziekten.

Zeker, met een Veranderde Bewustzijnstoestand kun je je volledig losgekoppeld voelen van de werkelijkheid, maar de manieren waarop deze spirituele noodsituaties worden beheerd, of in ieder geval op de plek waar ik was, zijn totaal onjuist.

De ochtend na mijn stage in de psychiatrische kliniek werd ik getackeld, alsof er 3 american football-spelers achter me aan renden.

Dit gebeurde omdat ik in een moment van angst, vlak na een telefoontje van mijn zus, dat voor mij zeldzaam was en ik haar stem niet herkende omdat ik nog steeds in de Veranderde Bewustzijnsstaat was, angst als reactie had en mijn geest vroeg “Wat is dit voor plek en wat gaan ze met me doen?!”, dus ik probeerde de plek te ontvluchten.

Angstig ging ik het lab binnen, pakte mijn recente buisje met bloedtests en probeerde te ontsnappen.

De mannelijke verpleegsters renden achter me aan en tackelden me.

Ik lag bijna geboeid op de grond en zei “OK, OK”.

Ik liet het bloedbuisje vallen, maar toen gaven de verpleegkundigen me een injectie en legden me neer om te slapen.

Zoals ik het me herinner, gingen er vanaf het moment dat ik de psychiatrische kliniek binnenstapte tot het moment dat ik weer bij bewustzijn kwam en de veranderde staat van bewustzijn beëindigde, ongeveer 5-7 dagen voorbij.

En ik herinner me de data, want toen ik wakker werd, had ik een krant bij mijn bed met de datum 21 of 22 april 2020.

Mijn 9 weken dood-wedergeboorte proces in de Onderwereld

Ik had een gerechtelijk bevel om 6 weken langer in de psychiatrische kliniek te blijven vanwege de “ontsnappingspoging” en het “duwen van de verpleegster in het lab om het bloedbuisje te pakken”.

(Wat in werkelijkheid niet gebeurde, de verpleegster zat op een andere tafel voor de buisjes. Niet eens in de buurt. “Elk verhaal heeft drie kanten: Jouw kant, mijn kant, de waarheid”).

Op het moment dat ik het beperkingsbevel ontving, was ik al uit de “Veranderde Bewustzijnsstaat”, maar zeker in een “Wat de f*ck gebeurde er net” moment.

Je kunt de ervaring van Spiritueel Ontwaken nauwelijks meteen rationaliseren, en eraan toevoegen dat ik ofwel een advocaat in de arm kon nemen of de gerechtelijke uitspraak kon accepteren, was gewoon helemaal niet nuttig om te begrijpen.

Dus, het was de eerste week van de internation en de Altered State of Consciousness, plus de 6 wettelijke weken, wat het 7 weken maakt, dus waar zijn de 2 weken die overblijven om het 9 weken in totaal te maken?

In de kliniek voor geestelijke gezondheidszorg zat ik op twee verschillende stations.

In het eerste station worden mensen met verschillende situaties vastgehouden.

Die eerste weken van mijn straf kon ik ofwel op de bank blijven zitten of actiever zijn.

Tijdens het ontbijt, de lunch en het avondeten was ik vrijwilliger om de tafels af te ruimen en de afwas te doen om de verpleegsters te helpen.

Ik volgde muziek- en kunstlessen in de eerste fase en in mijn vrije tijd schreef ik.

Maar de dokters begonnen me ook medicijnen te geven.

Helaas zijn de bijwerkingen van psychiatrische medicatie verschrikkelijk, zoals angst opwekken, mobiliteit verliezen, minder helder kunnen denken, niet meer kunnen slapen, trillende handen en beven, en bij mannen kunnen we geen erectie krijgen.

Ik heb begrepen dat deze effecten mannen juist gewelddadiger kunnen maken, door hun instincten en emoties te onderdrukken in plaats van hen te helpen deze los te laten.

Daarom geven artsen meer pillen om de bijwerkingen tegen te gaan.

Van wat ik zag, hadden sommige patiënten meer dan 10 pillen.

Geen wonder dat sommige mensen terugkomen naar de onderwereld nadat ze zijn vrijgelaten, het zijn teveel ontwenningsverschijnselen.

Dit is niet de weg naar genezing.

Uiteindelijk hielp “goed gedrag”, of laten zien dat je meer in de “realiteit” staat, me om naar het tweede station in de kliniek te gaan, een open huisje.

De tijd op het tweede station begon meer een reflectieperiode te worden.

De omgeving van de kliniek is zo prachtig, vol natuur en met een korte wandeling naar de wijngaarden, wat natuurlijk hielp.

Ik bleef naar kunst- en muzieklessen gaan en kreeg de keuze om wat werk op de boerderij te doen.

Het was een tijd waarin ik naar mijn innerlijke stem begon te luisteren.

Na een Ego-dood voelden deze 9 weken als een draagtijd.

Maar er was een punt waarop het comfortabel voelde om in de kliniek te zijn, met medicijnen, zonder zorgen, gewoon een simpele routine en met de angst om de plek te verlaten.

Dit kan ook lijken op hoe mijn echte draagtijd was als baby in de buik van mijn moeder, warm, gevoed worden, gewoon een simpele routine, en er wordt ook gezegd dat er een psychologische impact is van de geboorte.

In plaats van het verlangen op te wekken om de wereld in te trekken, moedigde de plek mij aan om daar te blijven.

Het was weer een interne strijd diep in mij.

Ik heb deze tijd ook gebruikt om te mediteren over de toekomst van mijn leven.

Toen ik de 7 weken had volbracht, wilden ze tijdens een van de wekelijkse korte afspraken met de arts van 3-5 minuten dat ik langer bleef “vanwege het Coronavirus”, maar ik wilde weg.

In een andere, 3-5 minuten durende korte afspraak met de psycholoog, vertelde ze me dat het beter was als ik langer bleef, en uiteindelijk voelde ik het als een bedreiging, omdat ze letterlijk zei dat als ik niet langer bleef, ik een nieuwe psychotische episode zou kunnen krijgen.

Dus de “people-pleaser” in mij stemde ermee in om een week langer te blijven.

En het gebeurde weer, de dokter stond erop om nog een week te blijven.

Ik bereikte de 9e week, totdat ik de medische vrijgave had.

Ik verliet de kliniek op 10 juni 2020.

4 jaar na mijn spiritueel ontwaken

In deze bijna 4 jaar na de initiatie van mijn spirituele ontwakingsreis, wat het een moment van nachtmerrie was, zou ik nu kunnen benoemen als een buigpunt.

Zoals het in de Chinese symboliek van “危机” staat, Crisis = “een keerpunt” + “gevaar”, was mijn spirituele crisis het keerpunt dat me uiteindelijk heeft geleid naar waar ik nu ben.

En ja, ik kan zeggen dat ik er nu beter voor sta.

Zoals ik zeg, sinds we ook leren dat de kracht van woorden zich ook manifesteert, ben ik gezonder, rijker, knapper en gelukkiger.

Mijn symptomen van de Hashimoto auto-immuunziekte zijn in volledige remissie en ik voel me best goed, ik slaap de volle 7-8 uur en word ’s ochtends meestal energiek wakker.

Dit spirituele ontwakingsproces ontvouwt zich dag na dag terwijl we leren om een onvoorwaardelijke liefde voor het Hogere Zelf te hebben.

Onderwerpen als schaduwwerk komen voorbij en we ontwikkelen de integratie met ons hogere zelf en de onderdrukte kant van onszelf.

Voor mij is er een heropleving van het gevoel van vreugde, vooral voor de kleine dingen.

De waardeschaal is totaal veranderd en ik geef zeker meer om de dingen die me voeden en minder om de dingen aan de buitenkant.

Dit is een spirituele reis die ons uiteindelijk leert om ons over te geven, los te laten en te vertrouwen op het goddelijke.

Mijn lichaam-geest-ziel genezingstips

De tijd in die kliniek maakt nu zeker deel uit van mijn levensverhaal.

Als ik niet zo’n spirituele noodsituatie en Donkere Nacht van de Ziel had meegemaakt, dan had ik geen andere werkelijkheid kunnen zien waarin mensen leven.

Ik geloof en weet dat het toedienen van medicijnen aan mensen geen echte manier is om zulke gevallen te genezen en dat we als wereldwijde samenleving “Spirituele Protocollen voor Genezing” moeten opbouwen die kunnen opgaan in een holistische geneeskunde.

Ik heb dan wel geen diploma in de geneeskunde, maar de volgende tips hebben me geholpen op mijn reis naar heling van ziel-geest-lichaam.

De Donkere Nacht van de Ziel zal net zo lang duren als men uiteindelijk accepteert en besluit om verder te gaan op de spirituele en helende reis.

Eén dag tegelijk.

Genezingstips voor de geest

Genezingstips voor het lichaam

Helende tips voor de ziel

Meer over Spirit