Człowiek z natury jest jednostką społeczną, niezbędne jest, aby mógł rozwijać się w środowiskach grupowych, gdzie wchodzi w interakcje z innymi, aby rozwijać się osobiście, zawodowo i duchowo.
Stąd wywodzi się znaczenie relacji interpersonalnych w pracy, zagadnienie niekiedy złożone.
Jest to forma interakcji pomiędzy dwoma lub więcej osobami, które mogą mieć wspólne zainteresowania. Mówiąc o tym terminie, mamy na myśli więź, w której kilka osób wymienia się emocjami, uczuciami, czynnościami, doświadczeniami lub innymi.
Na poziomie socjoantropologicznym relacje interpersonalne stanowią podstawę społeczeństwa, jakie znamy dzisiaj, umożliwiając jednostkom do niego należącym powiązanie w kontekstach społecznych, zawodowych, rodzinnych, edukacyjnych i innych.
W tym sensie socjoantropologia pozwala nam docenić z pierwszej ręki te interakcje z różnych punktów widzenia, dzięki potrzebie istot ludzkich do odnoszenia się do swojego środowiska i innych jednostek.
Relacje interpersonalne wymagają płynnej komunikacji między dwoma lub więcej osobami, a więc muszą one dzielić ze sobą przynajmniej jedno medium do tworzenia więzi.
Oznacza to, że aby taki związek mógł zaistnieć, muszą się porozumiewać ustnie, pisemnie lub w inny sposób.
Wynika z tego, że nawiązanie relacji interpersonalnej przez dwie osoby, które nie mówią tym samym językiem lub nie mają jakiegoś sposobu na wzajemne zrozumienie, jest prawie niemożliwe.
Chociaż generalnie można pojmować relacje interpersonalne jako więzi, to zazwyczaj jest to znacznie bardziej złożone, gdyż w zależności od charakteru interakcji konieczne jest ich klasyfikowanie na różne typy.
Jest to intymna i sentymentalna więź między dwiema lub więcej osobami tej samej lub różnej płci, które dążą do ustanowienia głębokiego związku afektywnego opartego na miłości, uczuciu i zaufaniu, zwykle napędzanego przez atrakcyjność fizyczną, przyjemność, bezpieczeństwo i inne aspekty.
Jest to więź „znajomości”, co oznacza, że jest to relacja płytka, w której dochodzi do formalnej interakcji życzliwości i edukacji, która może, ale nie musi być pozytywna.
Są one zazwyczaj przemijające i nie mają wielkiego znaczenia w życiu żadnej z zaangażowanych stron, nie wpływając na ich emocje i uczucia.
Wyraźnym przykładem tych relacji międzyludzkich jest ta, która tworzy się między sąsiadami, którzy pozdrawiają się na korytarzach, ale nie znają nawet swoich imion; albo relacja z listonoszem, którego traktuje się z życzliwością.
Są one zazwyczaj krótkotrwałe, a ich przeżycie nie generuje istotnego wpływu na niczyje życie, choć może ulec przekształceniu i stać się relacją interpersonalną innego typu.
Jest to ogniwo pośrednie między powierzchownością a uczuciem, w którym możliwe są nie tak istotne, ale pozytywne lub negatywne uczucia wobec innych jednostek i które można również przekształcić lub zamienić na inny rodzaj relacji.
Jak sama nazwa wskazuje, jest to więź przebłagana okolicznościami, w której fizyczna bliskość lub wspólne aspekty generują interakcję.
W ramach tego typu można rozważać relacje interpersonalne w pracy, gdzie koledzy socjalizują się dzięki środowisku pracy i okolicznościom codziennej rutyny.
Jak wspomniano wyżej, więź ta może stać się głęboka i afektywna lub powierzchowna i ostatecznie zaniknąć, zależnie głównie od modyfikacji okoliczności.
Zwane również rywalizacją, kontemplują wszystkie negatywne więzi, które istnieją między jednostkami, zwykle znane jako wrogość i generują głębokie emocje, ale nic pozytywnego w ludziach.
Zwykle wzbudzają uczucia takie jak nienawiść, pogarda, złość, konkurencyjność i inne, które w zależności od okoliczności można uznać za intymne lub powierzchowne.
Podobnie jak inne związki, mogą one przekształcać się i ewoluować do innego typu, w zależności od tego, jak się rozwijają, z możliwością wystąpienia w rodzinie, pracy, edukacji lub innych obszarach.
W oparciu o krąg rodzinny są to zazwyczaj głębokie i sentymentalne relacje, pozytywne lub negatywne, pomiędzy członkami, których łączą więzy krwi lub pokrewieństwa.
Mogą być również powierzchowne i zależą od czasu, jaki dzielą poszczególne osoby oraz jakości relacji.
Zwykle uważa się je za najtrwalsze, ze względu na ich charakter, a dobitnym przykładem są rodzice i dzieci.
Chociaż opisywaliśmy proste przykłady relacji międzyludzkich, istotne jest, abyś miał jasność, jak ta więź jest reprezentowana w społeczeństwie, dla tego wymienimy kilka najbardziej powszechnych.
Wszystkie te sytuacje wynikają z określonej relacji interpersonalnej, ponieważ przyjaźń nie może istnieć tylko z jedną osobą, wymaga co najmniej dwóch i w ten sam sposób dzieje się z pozostałymi.
Kluczowym przykładem jest praca, powiązania z szefem, przełożonymi, pracownikami, współpracownikami, a nawet klientami, to wyraźne przykłady relacji interpersonalnych różnego typu w zależności od konkretnego przypadku.
Niemożliwe jest, aby istniała praca, która angażuje tylko jedną osobę, nawet jeśli jest to tylko jedna osoba reprezentująca firmę, zawsze będzie co najmniej dwóch lub więcej klientów, z którymi może się ona związać.
Znaczenie relacji interpersonalnych w pracy polega na tym, że pracownicy są ludźmi, a więc należą do społeczeństwa, które opiera się na więziach i interakcjach grupowych.
Powiedzenie „żadna osoba nie jest samotną wyspą” oznacza, że częścią bycia uważanym za „osobę” jest uczestniczenie w relacjach międzyludzkich, w przeciwnym razie byłbyś tylko jednostką.
Zdrowy rozwój człowieka zależy od pozytywnych relacji interpersonalnych, a duża ich część może powstać w tych obszarach, w których większość ludzi funkcjonuje, np. w pracy.
Praca jest zazwyczaj codziennym zajęciem, a pielęgnowanie relacji interpersonalnych w pracy jest sposobem na bycie znacznie bardziej produktywnym, szczęśliwym i zamożnym, ponieważ dobre samopoczucie w tym aspekcie powszechnie przyczynia się do lepszego samopoczucia w innych dziedzinach życia.
Relacje interpersonalne w pracy są fundamentalne i funkcjonują jako narzędzia integracyjne dla sukcesu osobistego i zawodowego.
Ponadto relacje tego typu pozwalają nam tworzyć grupy robocze, nawiązywać skuteczną komunikację i wypełniać codzienne obowiązki, aby z powodzeniem realizować wyznaczone cele, jeśli chodzi o pozytywne więzi.
Z kolei negatywne generują jedynie nonkonformizm, rywalizację, frustrację, depresję i w końcu porzucenie, czyli sytuacje, które nie są ani pożądane, ani korzystne dla żadnej firmy.
